माल्टिटॉल जास्त खाल्ल्याने अतिसार का होतो?

उदाहरणार्थ, एरिथ्रिटॉल, एकमेव शून्य-कॅलरी साखर अल्कोहोल, त्याचे आण्विक वजन कमी असते आणि ते शोषण्यास सोपे असते आणि त्यातील फक्त थोडीशी मात्रा सूक्ष्मजीवांद्वारे आंबण्यासाठी मोठ्या आतड्यात प्रवेश करते. मानवी शरीरात एरिथ्रिटॉलची सहनशीलता तुलनेने जास्त असते, मानवी रक्तात 80% एरिथ्रिटॉल जाते, एंजाइमद्वारे उत्सर्जित होत नाही, शरीराला ऊर्जा प्रदान करत नाही, साखरेच्या चयापचयात भाग घेत नाही, फक्त मूत्रमार्गे उत्सर्जित केले जाऊ शकते, म्हणून ते सहसा अतिसार आणि सपाटपणा आणत नाही.

मानवी शरीरात आयसोमॅल्टोलची सहनशीलता जास्त असते आणि दररोज ५० ग्रॅम सेवन केल्याने जठरांत्रांना त्रास होणार नाही. याव्यतिरिक्त, आयसोमॅल्टोल हा एक उत्कृष्ट बायफिडोबॅक्टेरियम प्रसार घटक देखील आहे, जो बायफिडोबॅक्टेरियमची वाढ आणि पुनरुत्पादन वाढवू शकतो, आतड्यांसंबंधी मार्गाचे सूक्ष्म पर्यावरणीय संतुलन राखू शकतो आणि आरोग्यासाठी अनुकूल आहे.

थोडक्यात, साखरेच्या अल्कोहोलमुळे होणारे अतिसार आणि पोट फुगण्याची मुख्य कारणे अशी आहेत: पहिले, ते मानवी एन्झाईम्सद्वारे चयापचयित होत नाही तर आतड्यांतील वनस्पतींद्वारे वापरले जाते; दुसरे म्हणजे शरीराची त्याबद्दल कमी सहनशीलता.

जर तुम्ही अन्नात एरिथ्रिटॉल आणि आयसोमॅल्टोल निवडले किंवा साखरेच्या अल्कोहोलसाठी शरीराची सहनशीलता वाढवण्यासाठी सूत्र सुधारले तर तुम्ही साखरेच्या अल्कोहोलचे दुष्परिणाम मोठ्या प्रमाणात कमी करू शकता.

साखरेचा पर्याय म्हणजे आणखी काय? ते खरोखर सुरक्षित आहे का?

अनेकांना गोड खायला आवडते, पण गोडपणा आपल्याला आनंद देतोच, शिवाय तो लठ्ठपणा, दात किडणे आणि हृदयरोग देखील आणतो. म्हणून चव आणि आरोग्य या दुहेरी गरजा पूर्ण करण्यासाठी, साखरेचा पर्याय निर्माण झाला.

साखरेचे पर्याय हे अशा संयुगांचा समूह आहे जे अन्न गोड बनवतात आणि कॅलरीज कमी असतात. साखरेच्या अल्कोहोल व्यतिरिक्त, इतर प्रकारचे साखर पर्याय आहेत, जसे की लिकोरिस, स्टीव्हिया, मोंकफ्रूट ग्लायकोसाइड, सोमा स्वीट आणि इतर नैसर्गिक साखर पर्याय; आणि सॅकरिन, एसेल्फेमी, एस्पार्टम, सुक्रालोज, सायक्लामेट आणि इतर कृत्रिम साखर पर्याय. बाजारात उपलब्ध असलेल्या अनेक पेयांवर "साखर नाही, शून्य साखर" असे लेबल लावले जाते, अनेकांचा अर्थ प्रत्यक्षात "सुक्रोज नाही, फ्रुक्टोज नाही" असा होतो आणि गोडपणा सुनिश्चित करण्यासाठी सहसा गोड पदार्थ (साखर पर्याय) जोडले जातात. उदाहरणार्थ, सोडाच्या एका ब्रँडमध्ये एरिथ्रिटॉल आणि सुक्रालोज असतात.

काही काळापूर्वी, "ची संकल्पना"साखर नाही"आणि"साखरेशिवाय" मुळे इंटरनेटवर व्यापक चर्चा झाली आणि अनेकांनी त्याच्या सुरक्षिततेवर प्रश्नचिन्ह उपस्थित केले.

कसे सांगायचे? साखरेचे पर्याय आणि आरोग्य यांच्यातील संबंध गुंतागुंतीचा आहे. सर्वप्रथम, नैसर्गिक साखरेचे पर्याय मानवी आरोग्यावर सकारात्मक परिणाम करतात. सध्या, मुख्य अडचणी त्यांच्या उत्पादन खर्चात आणि नैसर्गिक संसाधनांच्या उपलब्धतेमध्ये आहेत.

मोमोर्डिकामध्ये नैसर्गिक साखर "मोमोर्डिका ग्लुकोसाइड" असते. अभ्यासातून असे दिसून आले आहे की मोमोसाइड ग्लुकोज आणि चरबीचा वापर सुधारू शकते, इन्सुलिन संवेदनशीलता वाढवू शकते, ज्यामुळे मधुमेह सुधारण्याची अपेक्षा आहे. दुर्दैवाने, कृतीची ही यंत्रणा अद्याप अस्पष्ट आहे. इतर वैज्ञानिक अभ्यासातून असे दिसून आले आहे की शून्य-कॅलरी कृत्रिम साखर पर्याय आतड्यांमधील फायदेशीर जीवाणूंची संख्या कमी करू शकतात आणि आतड्यांसंबंधी वनस्पती विकारांना कारणीभूत ठरू शकतात, ज्यामुळे ग्लुकोज असहिष्णुतेचा धोका वाढतो. दुसरीकडे, आयसोमॅल्टोल आणि लॅक्टिटॉलसारखे काही साखर पर्याय (प्रामुख्याने कमी-कॅलरी कृत्रिम पर्याय), आतड्यांतील वनस्पतींची संख्या आणि विविधता वाढवून सकारात्मक भूमिका बजावू शकतात.

याव्यतिरिक्त, xylitol चा अल्फा-ग्लुकोसिडेस सारख्या पाचक एंझाइम्सवर प्रतिबंधात्मक प्रभाव पडतो. निओहेस्पेरिडिनमध्ये काही अँटीऑक्सिडंट गुणधर्म असतात. सॅकरिन आणि निओहेस्पेरिडिनचे मिश्रण फायदेशीर बॅक्टेरिया सुधारते आणि वाढवते. स्टीव्हियोसाइडमध्ये इन्सुलिनला चालना देणे, रक्तातील साखर कमी करणे आणि ग्लुकोज होमिओस्टॅसिस राखण्याचे कार्य आहे. सर्वसाधारणपणे, साखरेसह आपण पाहत असलेले बहुतेक पदार्थ, कारण ते बाजारात मंजूर केले जाऊ शकतात, त्यांच्या सुरक्षिततेबद्दल जास्त काळजी करण्याची गरज नाही.
ही उत्पादने खरेदी करताना फक्त घटकांची यादी पहा आणि ती मर्यादित प्रमाणात खा.